Ponad Soczewki: Okulary, które zmieniły świat i modę

W naszym salonie podziwiamy historyczną wystawę opraw, która jest okazją do refleksji  nad ewolucją okularów. Dzisiaj zagłębimy się w mniej znane fakty i kluczowe momenty,  które sprawiły, że ten prosty wynalazek stał się nie tylko narzędziem, ale i elementem  stylu

Początki: Od kamienia szlachetnego do szkła optycznego

Choć za właściwe okulary uznaje się te z XIII wieku, historia wspomagania wzroku  zaczęła się znacznie wcześniej.

• Płomień i beryl: Sam proces wytwarzania szkła był znany już w starożytności, ale to  XIII-wieczni mnisi i rzemieślnicy we Włoszech, zwani cristalleri, skojarzyli  technologię szkła z korekcją wzroku. Interesujące jest to, że termin „Brille” (niemieckie okulary) pochodzi od kryształu berylu, z którego wykonywano  pierwsze, surowe soczewki!
• Soczewki dla uczonych: Początkowo korekcja wzroku była dostępna prawie wyłącznie dla elit – mnichów, uczonych i bogatych kupców. Wprowadzenie okularów w klasztorach i na uniwersytetach miało monumentalne znaczenie, ponieważ przedłużyło życie zawodowe wykształconych osób o 15-20 lat! 

Ewolucja konstrukcji: Jak okulary zyskały zauszniki? 

Pierwsze okulary nitowane były niewygodne – trzeba je było trzymać w ręce. Wystawa, którą oglądacie w salonie, pokazuje ten kluczowy moment, gdy optycy zaczęli eksperymentować z utrzymaniem opraw na twarzy.
Na naszej wystawie można dostrzec ewolucję od prymitywnych zacisków typu pincenez do wczesnych form zauszników!

Okulary teatralne i lorgnon: Rola w życiu towarzyskim

W XVIII i XIX wieku, gdy okulary zyskały stabilniejszą formę, stały się nie tylko pomocą optyczną, ale i gadżetem społecznym i modowym.

Na ekspozycji podziwiamy kunsztownie wykonane lorgnon oraz lunety/binokle (okulary teatralne), często zdobione masą perłową, szylkretem lub emalią. Były to luksusowe przedmioty

1. Lorgnon: Używane były głównie przez kobiety. Trzymane na rączce, pozwalały dyskretnie obserwować otoczenie lub czytać program, ale też symbolicznie dystansowały od świata. Były często ukrywane w fałdach sukni lub zawieszane na łańcuszku jako biżuteria.
2. Okulary teatralne: Małe, eleganckie lornetki, często z regulacją ostrości, które miały charakterystyczne, wydłużone kształty i były idealne do śledzenia akcji na scenie.

W tym okresie, zamożne osoby wolały nosić oprawy z rączką (jak lorgnon) lub bez  zauszników (jak pince-nez), ponieważ stałe noszenie okularów było wciąż kojarzone z  wiekiem i słabością.

Wielkie innowacje: Od bifokali po astygmatyzm

Pod koniec XVIII wieku w Ameryce i Wielkiej Brytanii, inżynierowie i naukowcy przyczynili się do technicznej doskonałości optyki:

• 1784: Benjamin Franklin wynalazł bifokale (dwuogniskowe), łącząc dwie soczewki w jednej oprawie – góra do dali, dół do czytania. Nareszcie koniec z ciągłą zmianą okularów!
• 1825: George Airy stworzył pierwsze soczewki do korekcji astygmatyzmu – wady, którą współczesna optyka koryguje już bez problemu. 

Dzięki tym wynalazkom, okulary stały się dostępne i praktyczne dla każdego. Przeszły drogę od przywileju elity, do uniwersalnego narzędzia, a dziś, dzięki postępom w projektowaniu, są najważniejszą biżuterią twarzy.

Zapraszamy do naszego salonu, by zobaczyć na własne oczy to fascynujące dziedzictwo optyczne!